Istnieje wiele sposobów leczenia ortodontycznego. U dzieci pozwalają one wpłynąć na wzrost kości szczęk i twarzoczaszki oraz wyrównanie zębów, a u dorosłych pacjentów usprawnić funkcje i estetykę uzębienia.
Wiek pacjenta nie stanowi ograniczeń w ortodontycznym przemieszczaniu zębów. Leczenie ortodontyczne zależy
od wskazań funkcjonalnych i estetycznych oraz od stanu uzębienia. Współczesna ortodoncja pozwala na jak najmniejsze obciążenia twardych tkanek
i tkanek przyzębia.
Aparat stały ortodontyczny służy do prawidłowego ustawiania zębów w łuku zębowym. Aparat stały jest montowany u pacjentów z uzębieniem stałym. Łączy w sobie — zamki, ligatury, tuby, pierścieni, drut z odpowiednią siłą nacisku na zęby. Czas noszenia aparatu stałego zależy od różnych czynników i jest bardzo indywidualny.
więcejAparat ortodontyczny stały jest wykonywany na zamówienie. Naklejany na wewnętrznej stronie zębów z wykorzystaniem specjalistycznego kleju, dzięki czemu nie jest widoczny dla innych osób.
więcejAparat wyjmowany przeznaczony dla dzieci od 6 roku życia
w okresie zgryzu mlecznego i mieszanego. Wykonywany
w laboratorium dentystycznym. Jest to typ aparatu, który pacjent może samodzielnie zdejmować. Składa się z przedniego łuku, klamer, przylegających do zębów oraz płyty akrylowej.
Aparat retencyjny służy do utrzymywania uzyskanej pozycji zębów po leczeniu ortodontycznym. Istnieje kilka rodzajów systemów retencyjnych po leczeniu ortodontycznym: drut retencyjny, płytka retencyjna rynienka retencyjna, pozycjoner.
więcejWczesne leczenie ortodontyczne daje najlepsze wyniki oraz hamuje rozwój wady na samym początku jej powstawania.
więcejLeczenie młodzieży jest bardziej skomplikowane i zależy od tego w jakim wieku kostnym znajduje się pacjent.
więcejLeczenie ortodontyczne dorosłych wymaga indywidualnego planu leczenia oraz kompleksowego podejścia.
więcej
Wada doprzednia (progenia) uważa się wśród ortodontów za jedną
z najtrudniejszych do leczenia wad.
Progenia charakteryzuje się wzmożonym wzrostem dolnej szczęki
i zmniejszonym wzrostem górnej szczęki. To znacząco wpływa na wygląd twarzy – skraca się przedni odcinek nosowargowy
i uwydatnia się, wydłuża się bródka (tzw. wklęsły lub zapadnięty profil).
Ważną rolę w procesie leczenia odgrywa pacjent, którego zadaniem jest stosowanie się do zaleceń lekarza.
